Delili sen olmalısın Silvia!
Boğuk sigaralı sesinle, göğsümde doğrulmalısın
Her yer fazla bekletilmiş koruk
Tükürmeliyiz sevgilim, kısır yarınlara
Aşkla sokulmalıyız içinde, bulutlar idam edilmiş gökyüzüne
İçimde filizler ölmüş sömürülmüş
Azarla kuraklığınla isyana meyil fikrimi
Adın; uyuşturur tüm benliğimi
Ruhsuz bir dilenci gibi dolaşırsın sanrılarımda
O kadar kararlı
O kadar aymaz
Silvia, kadınım!
Sana da günaydın, hayatım
Sokrates'in cebinden biraz ulak çıkarttım
Biraz daha uyursan inan en yakın arkadaşınla yatacağım
Yazılmış tek neşeli ağıt!
Rüya hırsızı çocuklar gibisin
Her yer şimdi lunaparktır işte
Temiz bir kahkul boğumu alnından kasıklarıma inen
Kusursuzca öl Silvia!
Başka bir Tanrı'dan dirilelim
Mümkün olduğu kadar sevapsız
Sade bana serbest, yasak yeşilsin Silvia
Gözlerin var sahiden
Kemiklerin kir kemiklerin duman
Kahkahamsın kalpazan duam
Yer gök şişirilmiş ihtişam
Bireysel cümleler kurmayalım Silvia
Ellerin kezzap küt saçların cüzzam
Baaslaşayım izin ver saçlarında
Yezidleşeyim tüm organlarında
Sıkışmış bir haykırışla!
Bu işin şakası yok Silvia
Giyotin şimdi tam şah damarımda
Kısrak kokulu rimeller sür gözlerine
Bilirsin severim
Bana kalırsa tüm günahlarını affederim
Sessiz bir odada, şiir yazmak kadar
Sahiden ve zehirli seviyorum seni
Bunu en iyi sen bilirsin;
Ben kimseden af dileyemem Silvia
Ama beni affet ve gir son kez koynuma!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder