Eylül 14, 2009

Mesele Gitmen Değil
















seninle barışmaya hiç niyetim yok desem yeridir
sen benim seneye giymeyi düşündüğüm beyaz gömleklerimi çaldın
huzurumu sattın hayatın gidişatına
bensiz yataklarda yattın

aslında seni sevmiyorum

beraber olamamanın yarattığı huzur
sallanan bir sandalyeydi sana alacağım son armağan
salıncakta sınadım ruhunun ağırlığını
okyanus kokunu aldım o sıra
sonra sen gittin ben alamadım seni geri yunusun ağzından
korktum babama döndüm o an
kafasını bulutlara gömdü
erkekler ağlamaz sil gözünün naaşını

hüzünlü bir şarkı aldım sarhoşun zulasından
kokmuş bir torbayı çiçek mezarlıklarında sattım
kuşku uyandırdı aslından benden gidişin
sevgilim yoksa seni ben mi ağlattım...

ölüyor musun sen
en azından benim için
doğurmayacak mısın yoksa kimseyi
yanakların yanaklarım onlar buluşamayacak mı bir daha
biz de ölecek miyiz mesela
dursan her şey durulsa ya
olmaz dersen de bir bıçağı kendime saplayabilirim
kalbim ağrıyor nüktedan
sallanan sandalyem miras kalsın
ben seni hayal ettiğim her yerde huzurla ölebilirim...

2 yorum:

  1. yerkürenin, ayaktabanlarından kayıp gitmesi gibi değil mi?
    birşey yapamaman ve göz göre göre ölmen, o sandalyede sallanamadan...

    YanıtlaSil
  2. Dünyanın dönmesinin cilvelerinden...
    Kaçış yok çekilecek...

    YanıtlaSil